Γαβριήλ Σακελλαρίδης - Η πρώτη ανάρτηση μετά το εξιτήριο: Τέρμα το τσιγάρο, λευτεριά στην Παλαιστίνη
Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έκανε την πρώτη του ανάρτηση μετά το εξιτήριο που πήρε από το Ωνάσειο στο οποίο νοσηλεύτηκε αφού υπεβλήθη σε επέμβαση για την τοποθέτηση δυο στεντ.
Χωρίς να ξεχνά το «λευτεριά στην Παλαιστίνη» και αφού μας ενημερώνει ότι το τσιγάρο τελείωσε για αυτόν, ο γραμματέας της Νέας Αριστεράς στέλνει ένα μήνυμα αυτονόητο προς όλους μας:
Μην κλείνουμε τα «μάτια» στα καμπανάκια που μας χτυπάει το σώμα μας αδιαφορώντας επί της ουσίας για την υγεία μας. Όχι πάντα από επιλογή. Αφού οι περισσότεροι χανόμαστε στη δίνη της καθημερινότητας και κλωτσάμε το τενεκεδάκι όλο και πιο πέρα μέχρι να μπει κάτω από το χαλί.
Άδικο δεν έχει. Καλή επιστροφή στα καθήκοντά του.
Δείτε την ανάρτηση
H ανάρτηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Χτες γύρισα σπίτι μετά από μερικές μέρες νοσηλείας. Μία ενόχληση στο στήθος, μία στεφανιογραφία, δύο στεντ, τέρμα το τσιγάρο, προλάβαμε, όλα καλά. Ήδη κυκλοφορώ ανάμεσά σας. Θέλω όμως να μοιραστώ αυτή την εμπειρία, όχι απλώς για να σας ενημερώσω ότι είμαι καλά, αλλά και γιατί πιστεύω ότι πολλές φορές χρειάζεται να μιλάμε ανοιχτά για τέτοια ζητήματα.
Κυρίως μας βοηθάει στον αναστοχασμό μας.
Καταρχάς, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους εσάς που επικοινωνήσατε, ανησυχήσατε, με σκεφτήκατε και όλα τα σχετικά. Είναι μεγάλη στήριξη πραγματικά και δεν το παίρνω καθόλου ως δεδομένο.
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό στο Ωνάσειο.
Η εμπειρία αυτή μού υπενθύμισε κάτι που όλοι ξέρουμε αλλά συχνά παραμελούμε: πόσο σημαντική είναι η υγεία μας.
Στην καθημερινότητα, μέσα στον ρυθμό και τις πιέσεις, συνηθίζουμε να αφήνουμε στην άκρη τα προειδοποιητικά σημάδια. Τα “καμπανάκια” τα ακούμε, προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχουν, τα σπρώχνουμε παρακάτω. Κι όμως, αυτοί οι ήχοι από τα καμπανάκια είναι το σώμα μας που μιλάει.
Αν τα αγνοούμε, κάποια στιγμή θα φωνάξει πιο δυνατά, κι αυτό μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά σε εμάς και στους δικούς μας ανθρώπους.
Δεν χρειάζεται να ζούμε με φόβο. Χρειάζεται όμως να ζούμε με φροντίδα.
Να ακούμε τον εαυτό μας, να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις, να μην αναβάλλουμε πράγματα που μπορούν να μας προφυλάξουν. Και βέβαια, να θυμόμαστε ότι η ζωή δεν είναι δεδομένη. Είναι και αυτή ένα διακύβευμα και αν περνάει από το χέρι μας -γιατί ξέρουμε ότι δεν περνάει πάντα- ας κάνουμε ό,τι μπορούμε να την προφυλάξουμε.
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη και τη στήριξη.
Προχωράμε πιο δυνατοί, πιο συνειδητοποιημένοι και, ελπίζω, πιο προσεκτικοί με ό,τι πραγματικά μετράει.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
